Entrevista com Juliana. Wywiad z Julianą.

Juliana Menezes – jest Brazylijką, urodziła się w São Paulo, mieszkała też w Salvadorze  w Bahia. Spotkałyśmy się w Dublinie, gdzie od kilku lat uczy języka portugalskiego na Universytecie  oraz indywidualnie. Lekcje prowadzi z wielką pasją.
Na zajęciach oprócz portugalskiego (odmiany brazylijskiej jak i tej z Portugalii) poznaję  Brazylię; próbując zupy fasolowej mamy Juliany, która przyjechała z wizytą, słuchając piosenek, które czasami są pracą domową, rozmawiając z typową Brazylijką, która z przyjemnością odpowiedziała mi na kilka pytań dotyczących jej kraju i ucieszyła się zaskoczona, że w Polsce tak wiele osób interesuje się  portugalskim!

Vamos ver!

Co jest najbardziej charakterystyczne dla Brazylii, co mogłabyś nazwać sercem swojego kraju?
To trudne pytanie, ponieważ Brazylia to mix różnych kultur. Kiedy przemierzasz kraj możesz odnieść wrażenie, że każdy region, miasto, to osobne państwo. Wśród dzisiejszych mieszkańców kraju są indianie oraz wielu imigrantów z krajów Afryki, Europy: Portugalii, Włoch, Hiszpanii, Niemiec, z krajów Arabskich oraz z Japonii. Myślę, że właśnie ta różnorodność, kolorowość,  jest bardzo charakterystyczna dla mojego kraju. „Sercem Brazylii” jest tak ogromna kolorystyka, jak ogromny jest ten kraj. Można ją zauważyć w zmieniającym się krajobrazie, w różnorodności miast, w kulturze, w rozmaitych twarzach ludzi i typach urody.
A jaki jest typowy Brazylijczyk?

Przede wszystkim ma duże poczucie humoru. Ludzie patrzący na nas z boku mówią często, ze jesteśmy szczęśliwi. W naszym kraju mamy bardzo duże problemy, w zasadzie dotyczące wszystkiego. Pomimo tego, ludzie chcą być radośni, chcą tańczyć, bawić się. Brazylijczycy są bardzo przyjaźni, komunikatywni, dotykają się nawzajem, całują na powitanie. Dotykanie jest bardzo charakterystyczne. Jeśli ktoś nie chce się dotykać, poklepywać, to ludzie myślą, że jest coś z nim nie tak. Brazylijczyk jest tak otwarty, że czasami  dopiero co poznaną osobę zaprasza z miejsca na obiad. Bardzo dużo się śmiejemy.

Dialekt wystepuje wszędzie. Przede wszystkim różorodne akcenty. Czasami ludzie nawzajem nie mogą się dokladnie zrozumieć. W stanie Bahia mamy nawet własny słownik portugalskiego – Dicionário de Baianês.

Tudo bem – tego wyrażenia używamy tak samo jak anglojęzyczni How are you, czyli jest to pytanie, ale też zarazem odpowiedź, że wszysto jest w porządku.
Oi – to charakterysyczne dla portugalskiego z Brazylii “cześć”.

Tak naprawdę to największy karnawał w Brazylii odbywa się w stanie Bahia w Salvadorze.  Na ten festival przyjeżdżają ludzie z całej Brazylii jak i z całego świata.
W Rio odbywa się a passarela czyli parada, która przechodzi ulicami miasta. Ludzie stoją po bokach i oglądają płacąc za to sporą sumę pieniędzy.
W stanie Bahia w Salwadorze, karnawał odbywa się w trzech wielkich dzielnicach. Sławni muzycy grają na samochodach ciężarowych zwanych Trio Electrico, a ludzie wokół tych wielkich samochodów tańczą i przemieszczają się za nimi. Na takich samochodach podczas karnawału w Bahii grali m.in. Michael Jakson i BONO.
Brazylijczycy celebrują  hucznie wiele świąt, ponieważ w ogóle lubimy się bawić. Tak więc prawie każde nawet najmniejsze święto jest celebrowane „z wielką pompą”. Wiele naszych świąt związanych jest ze  świętymi np. św. Antonii,  jest najbardziej znany, św. Barbara, św. Walenty – który ma swoje święto w Brazylii 12 czerwca. Mamy też wiele świąt narodowych czy świąt w poszczególnych stanach kraju.

MPB – to skrót Música Popular Brasileria.  Z tego gatunku mogę wymienić wiele nazwisk m.in.
Zeca Baleiro, Ana Carolina, Marisa Monte, Vanessa da Matta, Adriana Calcanhotta, Maria Bethânia, Caetano Veloso, Gilberto Gil, Cazuza, Legião Urbana.
Piosenki tych wykonawców są dobre do nauki języka, ponieważ śpiewane są bardzo wyraźnie.

Rzeczywiscie  biznes „mydlanych oper” w Brazylii rozwiniety jest na wielką skalę. Jednak dobre kino też jest u nas popularne. Filmy, które warto zobaczyć (które też czasami pokazywane są na festivalach w Europie) to:
Central do Brasil,
O que é isso, companheiro?,
Estômago,
Linha de Passe,
O cheiro do Ralo,
Lisbela e o prisioneiro,
O céu de Suely,
A casa de Ana.

Kuchnia jest bardzo różnorodna tak jak różnordna jest kulturowo Brazylia. Wiele jest w niej elementów z kuchnii indiańskiej i afrykańskiej.
W każdym regionie można znaleźdź różnice.
Jednak najbardziej popularna jest fasola (brązowa i czarna), którą jadamy na wiele sposobów.
–Feijão com arroz (Fasola z ryżem)
–A feijoada (fasola z różnymi częściami wieprzowiny)
Bardzo popularny jest Maniok (Tapioka – proszek uzyskiwany z manioku)) –  roślina, która pochodzi z Brazylii i jest bardzo popularna w krajach strefy tropilalnej. Ze zmielonych bulw manioku otrzymuje się mączkę skrobiową – tapiokę.
Pirão – to zmiksowana tapioka z rybą , lub z warzywami, lub z mlekiem, czy z mięsem.
Dendê – jest to olej palmowy (pochodzi z kuchni afrykańskiej)
A moqueca –  to rodzaj gulaszu z ryb, na ostro, z olejem palmowym i mleczkiem kokosowym
W Brazylii bardzo popularna jest kuchnia z grilla (churrascaria). Jest bardzo wiele restauracji, gdzie jada się grilowane jedzenie.
Znane są też restauracje Rodizio, w których za ustaloną kwotę można jeść dowoli.
Lubiane desery to:
O brigadeiro –  deser z mleka skondensowanego, masła i sproszkowanej czekolady)
O beijinho – mleko skondensowane, masło i kokos
Brazylijczycy często robią również ciasto z bananów (bolo de banana) z bardzo słodkiego rodzaju bananów, które nazywaja się nanças.
Bardzo popularne są soki i koktaile  z owoców tropikalnych np. água de coco – sok z zielonych kokosów.

Ciekawi mnie też bardzo co oprócz samby tańczą Brazylijczycy?

Tańce w Brazylii są bardzo energiczne i uczuciowe.
Najbardziej popularne, oprócz narodowej samby, są:
O Forró – taniec w parze przy muzyce w której króluje akordeon.
A Capoira –  to sztuka walki przedstawiona  w tańcu,  wywodzi się ze stanu Bahia z tradycji afrykańskiej i brazylijskiej.
O Axé (oznacza energię, siłę płynącą z natury) – energiczny taniec afrobrazylijski, tańczony często w grupie
O Pagoda – to mieszanka samby z rytmami afrykańskimi.
O Frevo –   jest tańcem ludowym wywodzącym się z Pernambuco, charakteryzuje się bardzo szybkim rytmem (nazwa pochodzi od słowa fervura – wrzenie).
O Maracatu – taniec przy muzyce bębnów, wywodzi się z tradycji afrykańskiech, często tańczony w pochodach.

/Wywiad przeprowadziła Małgosia Kozłowska/